005 – Ανάγκες παροχής διεθνούς προστασίας οι οποίες ανακύπτουν επιτόπου.

5.-(1) Κατά την αξιολόγηση αίτησης ο βάσιμος φόβος δίωξης ή ο πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης δύναται να στηρίζεται σε –
(α) γεγονότα τα οποία επήλθαν μετά την αναχώρηση του αιτητή από τη χώρα καταγωγής του∙
(β) δραστηριότητες στις οποίες ο αιτητής επιδόθηκε μετά την αναχώρησή του από τη χώρα καταγωγής του, ιδίως εάν αποδεικνύεται ότι οι δραστηριότητες τις οποίες επικαλείται αποτελούν εκδήλωση και προέκταση πεποιθήσεων, φρονημάτων ή προσανατολισμών τις οποίες ο αιτητής είχε ήδη στη χώρα καταγωγής του.

(2) Με την επιφύλαξη των διατάξεων της Σύμβασης, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Προϊστάμενος δύναται να αρνηθεί τη χορήγηση διεθνούς προστασίας σε αιτητή, όταν ο κίνδυνος δίωξης ή σοβαρής βλάβης βασίζεται σε περιστάσεις που ο ίδιος ο αιτητής δημιούργησε μετά την αναχώρηση του από τη χώρα καταγωγής, με αποκλειστικό σκοπό να δημιουργήσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την υποβολή αίτησης.

Τέλος