021 – Προστασία από την επαναπροώθηση.

21.-(1) Σύμφωνα με την αρχή της μη επαναπροώθησης που προκύπτει από διεθνείς υποχρεώσεις της Δημοκρατίας και τυγχάνει σεβασμού, δικαιούχος διεθνούς προστασίας δεν απελαύνεται σε χώρα που η ζωή ή η ελευθερία του θα τεθεί σε κίνδυνο ή θα υποβληθεί σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείρισή ή τιμωρία ή σε χώρα όπου κινδυνεύει λόγω φυλής, ιθαγένειας, θρησκείας, ιδιότητας μέλους συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας ή πολιτικών αντιλήψεων.

Νοείται ότι, η αρχή αυτή ισχύει και για αιτητές διεθνούς προστασίας σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου.

(2) Εφόσον δεν απαγορεύεται από διεθνείς υποχρεώσεις της Δημοκρατίας και τηρουμένων των σχετικών διαδικαστικών εγγυήσεων, το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται να αποφασίζει την απέλαση δικαιούχου διεθνούς προστασίας όταν:
(α) ευλόγως θεωρείται ότι το εν λόγω πρόσωπο αποτελεί κίνδυνο για την ασφάλεια της Δημοκρατίας, ή
(β) συνιστά κίνδυνο για την κοινωνία λόγω τελεσίδικης καταδίκης του για τη διάπραξη ιδιαίτερα σοβαρού εγκλήματος, συμπεριλαμβανομένων και των αδικημάτων που αναφέρονται στην παράγραφο (β) του εδαφίου (1) του άρθρου 17.

(3) Προτού το Υπουργικό Συμβούλιο προβεί στην έκδοση διατάγματος απέλασης εναντίον οποιουδήποτε προσώπου δυνάμει του εδαφίου (2), το Υπουργικό Συμβούλιο-
(α) Παρέχει στο επηρεαζόμενο πρόσωπο την ευκαιρία να προβεί σε γραπτές ή προφορικές παραστάσεις, και
(β) ενημερώνει τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου.
Νοείται ότι, ο εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες ενημερώνεται για τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου μετά από υποβολή σχετικού αιτήματος προς αυτό.

(4) Το Υπουργικό Συμβούλιο ενημερώνει γραπτώς τον δικαιούχο διεθνούς προστασίας για την απόφασή του για την έκδοση διατάγματος απέλασης.

(5) Απαγορεύεται η έκδοση διατάγματος απέλασης οποιουδήποτε δικαιούχου διεθνούς προστασίας σε χώρα όπου θα κινδύνευε να υποστεί βασανιστήρια, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία.

(6) Πρόσωπα στα οποία τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις του εδαφίου (2) απολαύουν καθ’ ον χρόνο είναι παρόντα στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές των δικαιωμάτων που προβλέπονται στα άρθρα 3, 4, 16, 22, 31, 32 και 33 της Σύμβασης.

Τέλος