07 – Αδικήματα.
(1) Οργανωτής που παραλείπει να αποστείλει την προβλεπόμενη στο εδάφιο (2) του άρθρου 3 ειδοποίηση ή που διοργανώνει παρέλαση ή συγκέντρωση κατά τρόπο που διαφέρει ουσιωδώς από τον προβλεπόμενο στην ειδοποίηση, διαπράττει ποινικό αδίκημα τιμωρούμενο με χρηματική ποινή €2,000.
(2) Κάθε πρόσωπο που λαμβάνει μέρος σε παρέλαση ή συγκέντρωση που, εν γνώσει του, πραγματοποιείται κατά παράβαση περιορισμών που επιβλήθηκαν δυνάμει του άρθρου 6 του παρόντος Νόμου, διαπράττει ποινικό αδίκημα τιμωρούμενο με χρηματική ποινή €2,000.
(3) Αποτελεί υπεράσπιση για πρόσωπο κατηγορούμενο δυνάμει του παρόντος άρθρου, αν αποδείξει ότι μη συμμόρφωση του με περιορισμούς που επέβαλε η αρμόδια αρχή ή ο Υπουργός, ανάλογα με την περίπτωση, οφειλόταν σε λόγους ή περιστατικά πέραν του ελέγχου του.
Τέλος
Η πρόνοια αυτή παραβιάζει τον πυρήνα του δικαιώματος της συνάθροισης και πρέπει να απαλειφθεί. Συμφωνα με την Επιτροπή Ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ (παρα. 70-71) : “Having to apply for permission from the authorities undercuts the idea that peaceful assembly is a basic right. Notification systems requiring that those who intend to organize a peaceful assembly must inform the authorities in advance and provide certain salient details are permissible to the extent necessary to assist the authorities in facilitating the smooth conduct of peaceful assemblies and protecting the rights of others. At the same time, this requirement must not be misused to stifle peaceful assemblies and, as in the case of other interferences with the right, must be justifiable on the grounds listed in article 21. The enforcement of notification requirements must not become an end in itself. Notification procedures should be transparent, not unduly bureaucratic, their demands on organizers must be proportionate to the potential public impact of the assembly concerned, and they should be free of charge. A failure to notify the authorities of an upcoming assembly, where required, does not render the act of participation in the assembly unlawful, and must not in itself be used as a basis for dispersing the assembly or arresting the participants or organizers, or for imposing undue sanctions, such as charging the participants or organizers with criminal offences. Where administrative sanctions are imposed on organizers for failure to notify, this must be justified by the authorities. Lack of notification does not absolve the authorities from the obligation, within their abilities, to facilitate the assembly and to protect the participants.”
Η Επιτροπή καθιστά σαφές ότι μια τέτοια τυφλή επιβολή κυρώσεων, βασιζόμενη απλά και μόνο στην παράλειψη ή στην ελλιπή ειδοποίηση, παραβιάζει το άρθρο 21 του CCPR. Το ίδιο ισχύει και για τους συμμετέχοντες, οι οποίοι, εν πάση περιπτώσει, δεν έχουν τρόπο να γνωρίζουν για τα θέματα ειδοποίησης από μέρους των οργανωτών.