19 – Εξουσία διορισμού ενός μόνο διαιτητή σε περίπτωση παράλειψης

19.-(1) Εκτός αν συμφωνηθεί διαφορετικά από τα μέρη, όπου καθένα από τα δύο μέρη μιας συμφωνίας διαιτησίας πρόκειται να διορίσει διαιτητή και το ένα μέρος («το μέρος που βρίσκεται σε παράβαση») αρνείται να το πράξει ή δεν το πράττει εντός της καθορισμένης προθεσμίας, το άλλο μέρος, αφού διορίσει δεόντως τον διαιτητή του, δύναται να ειδοποιήσει γραπτώς το μέρος που βρίσκεται σε παράβαση ότι εισηγείται να διορίσει τον διαιτητή του για να ενεργήσει ως μοναδικός διαιτητής.

(2) Εάν το μέρος που βρίσκεται σε παράβαση εντός επτά (7) ημερών από την κοινοποίηση της εν λόγω ειδοποίησης-

(α) δεν προβεί στον απαιτούμενο διορισμό· και

(β) δεν ειδοποιήσει το άλλο μέρος ότι το έχει πράξει·

το άλλο μέρος δύναται να διορίσει τον διαιτητή του ως μοναδικό διαιτητή, η διαιτητική απόφαση του οποίου θα είναι δεσμευτική και για τα δύο μέρη, ως να είχε διοριστεί με συμφωνία.

(3)  (α) Σε περίπτωση που έχει διοριστεί ένας μόνο διαιτητής δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (2) του παρόντος άρθρου, το μέρος που βρίσκεται σε παράβαση, μετά από ειδοποίηση προς το διορίζον μέρος, δύναται να προσφύγει  στο Δικαστήριο, το οποίο δύναται να παραμερίσει τον διορισμό διαιτητή.

(β) Σε περίπτωση εφαρμογής της παραγράφου (α) του εδαφίου (3) του παρόντος άρθρου, η απόφαση του Δικαστηρίου είvαι τελεσίδικη, μη υπoκείμεvη σε oπoιoδήπoτε έvδικo μέσo.

Τέλος