04 – Τροποποίηση του άρθρου 21 του βασικού νόμου με πλαγιότιτλο «Διάταγμα απομάκρυνσης θύματος».
Το άρθρο 21 του βασικού Νόμου τροποποιείται με την αντικατάσταση του με το ακόλουθο άρθρο με νέο πλαγιότιτλο:
«Διάταγμα απομάκρυνσης θύματος
21.-(1) Το Δικαστήριο δύναται έπειτα από αίτηση του θύματος, ή μέλους της οικογένειας, ή της αστυνομίας ή του κατηγόρου ή του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ή των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, ή του Οικογενειακού Συμβούλου, κατά ή μετά την έναρξη διαδικασίας ή εκδίκαση υπόθεσης βίας, να διατάξει για οποιαδήποτε χρονική περίοδο ήθελε κρίνει αναγκαία, την απομάκρυνση του θύματος ή θυμάτων και την τοποθέτησή του σε ασφαλές μέρος ή, σε περίπτωση παιδιού θύματος, την ανάθεση της φροντίδας του στον Διευθυντή των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, εφόσον κρίνει τούτο αναγκαίο προς το συμφέρον του θύματος και νοουμένου ότι οποιαδήποτε άλλα μέτρα εναντίον του υπόπτου ή κατηγορουμένου δεν διασφαλίζουν το συμφέρον και την προστασία του.
Νοείται ότι, όπου το θύμα είναι παιδί, ή αίτηση πέραν των πιο πάνω αναφερομένων, δύναται να υποβληθεί από επίτροπο διορισμένο δυνάμει των διατάξεων του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου για να ασκεί γονικά δικαιώματα για το παιδί,
Νοείται περαιτέρω ότι στην περίπτωση που παιδί είναι παρών κατά τη διάπραξη του αδικήματος ή αφορά και το παιδί, το διάταγμα του Δικαστηρίου δύναται να περιλαμβάνει και την απομάκρυνση του παιδιού μαζί με το γονέα που είναι θύμα.
(2) Το Δικαστήριο δύναται να εκδώσει προσωρινό διάταγμα απομάκρυνσης θύματος εφαρμόζοντας τις διατάξεις του άρθρου 22 του παρόντος Νόμου.
(3) Το Δικαστήριο, στο διάταγμα απομάκρυνσης θύματος, ορίζει ημερομηνία πριν από την εκπνοή της περιόδου απομάκρυνσης, κατά την οποία εξετάζει το ενδεχόμενο παράτασης ή διαφοροποίησης του εν λόγω διατάγματος.
(4) Κατά την προβλεπόμενη στο εδάφιο (3) εξέταση, το Δικαστήριο ακούει τις απόψεις του υπόπτου ή κατηγορουμένου και του θύματος ή εκπροσώπου αυτού, όπως και οποιουδήποτε άλλου προσώπου επηρεάζεται από την έκδοση του διατάγματος, εκτός εάν δεν κρίνεται σκόπιμο τα πρόσωπα αυτά να καταθέσουν εναντίον του κατηγορουμένου, καθώς και τις απόψεις των εμπλεκόμενων υπηρεσιών.
(5) Το θύμα δύναται να ζητήσει αναθεώρηση ή ακύρωση του διατάγματος, κατά την εκπνοή της καθοριζόμενης σε αυτό, περιόδου
(6) Η εκτέλεση διαταγμάτων εκδιδομένων δυνάμει του παρόντος άρθρου διενεργείται από την Αστυνομία με τη συμβολή των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας
(7) Πρόσωπο που ενώ διάταγμα δυνάμει του παρόντος άρθρου βρίσκεται σε ισχύ, παραβαίνει οποιονδήποτε από τους όρους που περιλαμβάνονται σε αυτό ή παρεμποδίζει την εκτέλεση του, διαπράττει αδίκημα και, σε περίπτωση καταδίκης του, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης μέχρι δύο (2) έτη. Οι διατάξεις του άρθρου 15 του παρόντος Νόμου για ταχεία εκδίκαση υποθέσεων βίας εφαρμόζονται και στις περιπτώσεις διάπραξης αδικημάτων κατά παράβαση των διατάξεων του εδαφίου αυτού».
Τέλος
Συμφωνούμε με την προτεινόμενη τροποποίηση και εισηγούμαστε επιπλέον όπως,
«Νοείται περαιτέρω ότι στην περίπτωση που παιδί είναι παρών κατά τη διάπραξη του αδικήματος ή αφορά και το παιδί, ή η διάπραξη του αδικήματος επιφέρει αρνητικό αντίκτυπο στην ομαλή διαβίωση και ανάπτυξη του παιδιού που διαμένει με το γονέα που είναι θύμα, το διάταγμα του Δικαστηρίου δύναται να περιλαμβάνει και την απομάκρυνση του παιδιού μαζί με το γονέα που είναι θύμα.»
Σημειώνεται ότι μαζί με την πιο πάνω προτεινόμενη τροποποίηση, πιθανόν να χρειάζεται να τροποποιηθεί το Άρθρο 3(3) «Έvvoια της βίας και πεδίo εφαρμoγής της» του Νόμου 119(I)/2000, ως ακολούθως,
(3) Πράξη ή συμπεριφορά η οποία συνιστά βία, με βάση τα εδάφια (1) και (2) του άρθρου αυτού, ή αδίκημα, με βάση τα άρθρα 174, 175 και 177 του Ποινικού Κώδικα που περιλαμβάνει παιδί θεωρείται βία η οποία ασκείται εναντίον του εν λόγω παιδιού όταν:
(α) Ο ύποπτος ή κατηγορούμενος κατευθύνει οποιαδήποτε πράξη ή συμπεριφορά βίας σε ένα παιδί, ή
(β) Ο ύποπτος ή κατηγορούμενος χρησιμοποιεί ένα παιδί για να κατευθύνει οποιαδήποτε πράξη ή συμπεριφορά βίας σε ενήλικο θύμα, ή
(γ) Ένα παιδί βλέπει ή ακούει ή είναι παρόν κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε πράξης ή συμπεριφοράς βίας που ο ύποπτος ή κατηγορούμενος κατευθύνει στο ενήλικο θύμα, ή
(δ) Οποιαδήποτε πράξη ή συμπεριφορά του υπόπτου ή κατηγορούμενου, είναι πιθανόν να επηρεάσει αρνητικά ή να έχει οποιοδήποτε αρνητικό αντίκτυπο σε παιδί που συνήθως διαμένει με το ενήλικο θύμα ή τον κατηγορούμενο ή (ή και τους δύο).
Οι εν λόγω πράξεις ή συμπεριφορές συνιστούν αδίκημα βίας σε παιδί τιμωρούμενες με βάση το εδάφιο (4) του άρθρου αυτού. Δεν χρειάζεται να υπάρχουν αποδείξεις ότι ένα παιδί είχε οποιαδήποτε επίγνωση ή κατανόηση ή επηρεαστεί αρνητικά από οποιασδήποτε πράξη ή συμπεριφορά βίας που ασκήθηκε από τον ύποπτο ή κατηγορούμενο. Τα στοιχεία από μία και μόνο πηγή επαρκούν για να αποδειχθεί ότι το εν λόγω αδίκημα.
Η εν λόγω προτεινόμενη τροποποίηση προέρχεται/ βασίζεται ως καλή πρακτική από το νομοθετικό πλαίσιο της Σκωτίας (https://www.legislation.gov.uk/asp/2018/5/section/5).