To provide the best experiences, we use technologies like cookies to store and/or access device information. Consenting to these technologies will allow us to process data such as browsing behavior or unique IDs on this site. Not consenting or withdrawing consent, may adversely affect certain features and functions.
Read more
The technical storage or access is strictly necessary for the legitimate purpose of enabling the use of a specific service explicitly requested by the subscriber or user, or for the sole purpose of carrying out the transmission of a communication over an electronic communications network.
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.
The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.
Σχόλια/Τροποποιήσεις
Τροποποίηση του Άρθρου 20: Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 20 του περί Πτωχεύσεως Νομού, με την έκδοση του διατάγματος πτώχευσης, διορίζεται ο Επίσημος Παραλήπτης ως διαχειριστής της πτώχευσης. Ως εκ τούτου, εκδίδεται διάταγμα δικαστηρίου, το οποίο αναφέρεται στην πτώχευση και στον διορισμό του Επίσημου Παραλήπτη. Στη συνέχεια, ο Επίσημος Παραλήπτης συγκαλεί συνέλευση πιστωτών με σκοπό τον διορισμό άλλου διαχειριστή προς αντικατάστασή του. Ωστόσο, ο διορισμός αυτός δεν υπόκειται σε επικύρωση από το Δικαστήριο και/ή άλλη διαδικασία, έτσι ώστε να εκδοθεί διάταγμα διορισμού του νέου διαχειριστή ή/και οποιοδήποτε άλλο επίσημο έγγραφο σχετικά με τον εν λόγω διορισμό. Η απουσία διαδικασίας επικύρωσης (η οποία καταργήθηκε με τις τροποποιήσεις Ν. 61(Ι)/2015 και Ν.212(I)/2022) ή έκδοσης σχετικού διατάγματος δημιουργεί ένα θεσμικό και πρακτικό κενό, το οποίο ενδέχεται να προκαλέσει αβεβαιότητα ως προς τη νομιμοποίηση και τις εξουσίες του διαχειριστή έναντι τρίτων ή δημοσίων αρχών.
Στο άρθρο 38, όπου αντικαθιστά τη φράση «του διατάγματος πτώχευσης» με το «του διατάγματος πτώχευσης ή του διατάγματος παραλαβής, ανάλογα με την περίπτωση», φαίνεται να είναι ασύμβατη με τις πρόνοιες του Άρθρου 34. Το Άρθρο 34 καθορίζει ότι επαληθεύσιμα είναι μόνο τα χρέη που προέκυψαν πριν από την ημερομηνία του διατάγματος πτώχευσης. Εισάγοντας τώρα το διάταγμα παραλαβής ως σημείο αναφοράς, χωρίς αντίστοιχη τροποποίηση του Άρθρου 34, δημιουργείται νομική ασάφεια ως προς το ποιο είναι το κρίσιμο χρονικό σημείο για την επαλήθευση των χρεών.
Σχετικά με το άρθρο 20, εισηγούμαι τις πιο κάτω τροποποιήσεις:
Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 20 του περί Πτωχεύσεως Νομού, με την έκδοση του διατάγματος πτώχευσης, διορίζεται ο Επίσημος Παραλήπτης ως διαχειριστής της πτώχευσης. Ως εκ τούτου, εκδίδεται διάταγμα δικαστηρίου, το οποίο αναφέρεται στην πτώχευση και στον διορισμό του Επίσημου Παραλήπτη. Στη συνέχεια, ο Επίσημος Παραλήπτης συγκαλεί συνέλευση πιστωτών με σκοπό τον διορισμό άλλου διαχειριστή προς αντικατάστασή του. Ωστόσο, ο διορισμός αυτός δεν υπόκειται σε επικύρωση από το Δικαστήριο και/ή άλλη διαδικασία, έτσι ώστε να εκδοθεί διάταγμα διορισμού του νέου διαχειριστή ή/και οποιοδήποτε άλλο επίσημο έγγραφο σχετικά με τον εν λόγω διορισμό. Η απουσία διαδικασίας επικύρωσης (η οποία καταργήθηκε με τις τροποποιήσεις Ν. 61(Ι)/2015 και Ν.212(I)/2022) ή έκδοσης σχετικού διατάγματος δημιουργεί ένα θεσμικό και πρακτικό κενό, το οποίο ενδέχεται να προκαλέσει αβεβαιότητα ως προς τη νομιμοποίηση και τις εξουσίες του διαχειριστή έναντι τρίτων ή δημοσίων αρχών.
Επιπλέον, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) 2015/848 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ης Μαΐου 2015, ο διορισμός του συμβούλου αφερεγγυότητας πρέπει να αποδεικνύεται μέσω πιστοποιημένου αντιγράφου της αρχικής απόφασης διορισμού του ή οποιουδήποτε άλλου πιστοποιητικού που εκδίδεται από το δικαστήριο το οποίο έχει αρμοδιότητα. Παραθέτω κατωτέρω αυτούσιο το σχετικό άρθρο:
“Article 22 – Proof of the insolvency practitioner’s appointment
The insolvency practitioner’s appointment shall be evidenced by a certified copy of the original decision appointing it or by any other certificate issued by the court which has jurisdiction.
A translation into the official language or one of the official languages of the Member State within the territory of which it intends to act may be required. No legalisation or other similar formality shall be required.”
Περαιτέρω, η προτεινόμενη τροποποίηση του Άρθρου 38, που αντικαθιστά τη φράση «του διατάγματος πτώχευσης» με «του διατάγματος πτώχευσης ή του διατάγματος παραλαβής, ανάλογα με την περίπτωση», φαίνεται να είναι ασύμβατη με τις πρόνοιες του Άρθρου 34. Το Άρθρο 34 καθορίζει ότι επαληθεύσιμα είναι μόνο τα χρέη που προέκυψαν πριν από την ημερομηνία του διατάγματος πτώχευσης. Εισάγοντας τώρα το διάταγμα παραλαβής ως σημείο αναφοράς, χωρίς αντίστοιχη τροποποίηση του Άρθρου 34, δημιουργείται νομική ασάφεια ως προς το ποιο είναι το κρίσιμο χρονικό σημείο για την επαλήθευση των χρεών.
Τροποποίηση του Άρθρου 20: Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 20 του περί Πτωχεύσεως Νομού, με την έκδοση του διατάγματος πτώχευσης, διορίζεται ο Επίσημος Παραλήπτης ως διαχειριστής της πτώχευσης. Ως εκ τούτου, εκδίδεται διάταγμα δικαστηρίου, το οποίο αναφέρεται στην πτώχευση και στον διορισμό του Επίσημου Παραλήπτη. Στη συνέχεια, ο Επίσημος Παραλήπτης συγκαλεί συνέλευση πιστωτών με σκοπό τον διορισμό άλλου διαχειριστή προς αντικατάστασή του. Ωστόσο, ο διορισμός αυτός δεν υπόκειται σε επικύρωση από το Δικαστήριο και/ή άλλη διαδικασία, έτσι ώστε να εκδοθεί διάταγμα διορισμού του νέου διαχειριστή ή/και οποιοδήποτε άλλο επίσημο έγγραφο σχετικά με τον εν λόγω διορισμό. Η απουσία διαδικασίας επικύρωσης (η οποία καταργήθηκε με τις τροποποιήσεις Ν. 61(Ι)/2015 και Ν.212(I)/2022) ή έκδοσης σχετικού διατάγματος δημιουργεί ένα θεσμικό και πρακτικό κενό, το οποίο ενδέχεται να προκαλέσει αβεβαιότητα ως προς τη νομιμοποίηση και τις εξουσίες του διαχειριστή έναντι τρίτων ή δημοσίων αρχών.
Σε ότι αφορά το άρθρο 38, όπου αντικαθιστά τη φράση «του διατάγματος πτώχευσης» με «του διατάγματος πτώχευσης ή του διατάγματος παραλαβής, ανάλογα με την περίπτωση», φαίνεται να είναι ασύμβατη με τις πρόνοιες του Άρθρου 34. Το Άρθρο 34 καθορίζει ότι επαληθεύσιμα είναι μόνο τα χρέη που προέκυψαν πριν από την ημερομηνία του διατάγματος πτώχευσης. Εισάγοντας τώρα το διάταγμα παραλαβής ως σημείο αναφοράς, χωρίς αντίστοιχη τροποποίηση του Άρθρου 34, δημιουργείται νομική ασάφεια ως προς το ποιο είναι το κρίσιμο χρονικό σημείο για την επαλήθευση των χρεών.
Τροποποίηση του Άρθρου 20: Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 20 του περί Πτωχεύσεως Νομού, με την έκδοση του διατάγματος πτώχευσης, διορίζεται ο Επίσημος Παραλήπτης ως διαχειριστής της πτώχευσης. Ως εκ τούτου, εκδίδεται διάταγμα δικαστηρίου, το οποίο αναφέρεται στην πτώχευση και στον διορισμό του Επίσημου Παραλήπτη. Στη συνέχεια, ο Επίσημος Παραλήπτης συγκαλεί συνέλευση πιστωτών με σκοπό τον διορισμό άλλου διαχειριστή προς αντικατάστασή του. Ωστόσο, ο διορισμός αυτός δεν υπόκειται σε επικύρωση από το Δικαστήριο και/ή άλλη διαδικασία, έτσι ώστε να εκδοθεί διάταγμα διορισμού του νέου διαχειριστή ή/και οποιοδήποτε άλλο επίσημο έγγραφο σχετικά με τον εν λόγω διορισμό. Η απουσία διαδικασίας επικύρωσης (η οποία καταργήθηκε με τις τροποποιήσεις Ν. 61(Ι)/2015 και Ν.212(I)/2022) ή έκδοσης σχετικού διατάγματος δημιουργεί ένα θεσμικό και πρακτικό κενό, το οποίο ενδέχεται να προκαλέσει αβεβαιότητα ως προς τη νομιμοποίηση και τις εξουσίες του διαχειριστή έναντι τρίτων ή δημοσίων αρχών.
Σε ότι αφορά το άρθρο 38, όπου αντικαθιστά τη φράση «του διατάγματος πτώχευσης» με «του διατάγματος πτώχευσης ή του διατάγματος παραλαβής, ανάλογα με την περίπτωση», φαίνεται να είναι ασύμβατη με τις πρόνοιες του Άρθρου 34. Το Άρθρο 34 καθορίζει ότι επαληθεύσιμα είναι μόνο τα χρέη που προέκυψαν πριν από την ημερομηνία του διατάγματος πτώχευσης. Εισάγοντας τώρα το διάταγμα παραλαβής ως σημείο αναφοράς, χωρίς αντίστοιχη τροποποίηση του Άρθρου 34, δημιουργείται νομική ασάφεια ως προς το ποιο είναι το κρίσιμο χρονικό σημείο για την επαλήθευση των χρεών.
Τα σχόλια του ΣΕΔΠ – Συνδέσμου Εταιρειών Εξαγοράς Πιστώσεων & Διαχειριστριών Εταιρειών Πιστωτικών Διευκολύνσεων επί του νομοσχεδίου έχουν υποβληθεί στο Τμήμα Αφερεγγυότητας με επιστολή στις 13/10/2025.
Τροποποίηση του Άρθρου 20: Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 20 του περί Πτωχεύσεως Νομού, με την έκδοση του διατάγματος πτώχευσης, διορίζεται ο Επίσημος Παραλήπτης ως διαχειριστής της πτώχευσης. Ως εκ τούτου, εκδίδεται διάταγμα δικαστηρίου, το οποίο αναφέρεται στην πτώχευση και στον διορισμό του Επίσημου Παραλήπτη. Στη συνέχεια, ο Επίσημος Παραλήπτης συγκαλεί συνέλευση πιστωτών με σκοπό τον διορισμό άλλου διαχειριστή προς αντικατάστασή του. Ωστόσο, ο διορισμός αυτός δεν υπόκειται σε επικύρωση από το Δικαστήριο και/ή άλλη διαδικασία, έτσι ώστε να εκδοθεί διάταγμα διορισμού του νέου διαχειριστή ή/και οποιοδήποτε άλλο επίσημο έγγραφο σχετικά με τον εν λόγω διορισμό. Η απουσία διαδικασίας επικύρωσης (η οποία καταργήθηκε με τις τροποποιήσεις Ν. 61(Ι)/2015 και Ν.212(I)/2022) ή έκδοσης σχετικού διατάγματος δημιουργεί ένα θεσμικό και πρακτικό κενό, το οποίο ενδέχεται να προκαλέσει αβεβαιότητα ως προς τη νομιμοποίηση και τις εξουσίες του διαχειριστή έναντι τρίτων ή δημοσίων αρχών.
Σε ότι αφορά το άρθρο 38, όπου αντικαθιστά τη φράση «του διατάγματος πτώχευσης» με «του διατάγματος πτώχευσης ή του διατάγματος παραλαβής, ανάλογα με την περίπτωση», φαίνεται να είναι ασύμβατη με τις πρόνοιες του Άρθρου 34. Το Άρθρο 34 καθορίζει ότι επαληθεύσιμα είναι μόνο τα χρέη που προέκυψαν πριν από την ημερομηνία του διατάγματος πτώχευσης. Εισάγοντας τώρα το διάταγμα παραλαβής ως σημείο αναφοράς, χωρίς αντίστοιχη τροποποίηση του Άρθρου 34, δημιουργείται νομική ασάφεια ως προς το ποιο είναι το κρίσιμο χρονικό σημείο για την επαλήθευση των χρεών.