Ο περί Αρχείου Πληθυσμού (Τροποποιητικός) (Αρ. 2) Νόμος του 2025
Υπουργείο Εσωτερικων - Κεντρικη Διοικηση
aaaΤο Υπουργείο Εσωτερικών θέτει σε δημόσια διαβούλευση τον περί Αρχείου Πληθυσμού (Τροποποιητικό (Αρ. 2) Νόμο του aaa2025.
1. Σκοπός της προτεινόμενης νομοθεσίας είναι όπως δοθεί το δικαίωμα στους εκ μητρογονίας εκτοπισθέντες να ψηφίζουν στις Εκλογές Ανάδειξης Αρχών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τόσο με βάση τον τόπο διαμονής τους, όσο και με βάση τον τόπο εκτοπισμού τους, όπως ισχύει αυτή τη στιγμή για τους εκ πατρογονίας εκτοπισθέντες.
2. Το Υπουργείο Εσωτερικών καλεί όπως τυχόν σχόλια για το εν λόγω νομοσχέδιο υποβληθούν ηλεκτρονικά μέσω της πλατφόρμας η-Διαβούλευση, μέχρι και τη Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2025.
Όνομα λειτουργού δημόσιας διαβούλευσης: Μενέλαος Βασιλείου
Email: mvassiliou@moi.gov.cy
Τηλέφωνο: 22867804
- Ανοικτή
- Αναρτήθηκε
28 Αυγ 2025 @ 0:00 - Ανοικτή σε σχόλια ως
29 Σεπ 2025 @ 23:59 - 4 σχόλια
Περιεχόμενα
| 01 - Συνοπτικός τίτλος | 0 σχόλια |
| 02 - Τροποποίηση του άρθρου 107 του βασικού νόμου | 0 σχόλια |
Το νομοσχέδιο για το οποίο γίνεται δημοσια διαβούλευση και είναι “Ο περί Αρχείου Πληθυσμού (Τροποποιητικός) (Αρ.2) Νόμος του 2025 ΔΕΝ μας ικανοποιεί πλήρως και δεν επιλύει το πάγιο και διαχρονικό μας αίτημα αυτό της αναγνώρισης ΚΑΙ των Πολιτικών Δικαιωμάτων τους όπως άλλωστε το ασκούν οι εκ πατρογονίας πρόσφυγες μέχρι σήμερα. Εν ολίγοις και πάλι η αναγνώριση των εκ μητρογονίας είναι “μισοδότζι” θεωρούμε δε ότι το εκλογικό δικαίωμα να εγγράφονται στους εκλογιακούς καταλόγους καταγωγής τους είναι εκ των ων ουκ άνευ εξού και στην προσφυγική τους ταυτότητα αναγράφεται (πλέον) ο τόπος εκτοπισμού τους από την μητέρα! . Για την Κίνηση Προσφύγων & Εκτοπισμένων Μανάδων, η άρση αυτής της αδικίας σημαίνει την ανανέωση των κατεχομένων επαρχιών μας αλλά το πλέον σημαντικό για εμάς είναι το τεκμήριο επιστροφής στις μητρογονικές και πατρογονικές μας εστίες, θεωρούμε δε ότι η αναγνώριση του πολιτικού δικαιώματος είναι και θέμα εθνικό, και δεν νοείται σε Ευρωπαϊκή Χώρα που τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι εκ των ων ουκ άνευ να υπάρχει στην εθνική νομοθεσία αναφορά σε «πατέρα» [άρθρο 107 Ν141(Ι)2002] αφαιρώντας το πολιτικό δικαίωμα, σε όσα παιδιά είναι από μητέρα πρόσφυγα, να εγγράφονται στον εκλογικό κατάλογο των κατεχομένων επαρχιών καταγωγής τους. Καθαρή διάκριση λόγω φύλου. Συνοψίζοντας τα πιο πάνω έχουμε την εξής εισήγηση ως προς το Νομοσχέδιο που συζητούμε τώρα: “Νοείται περαιτέρω ότι, για τους σκοπους του παρόντος άρθρου, για τις εκλογές ανάδειξης Μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Εκλογής Μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων ΚΑΙ Αρχών Τοπικής Αυτοδιοίκησης που διεξάγονται σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Δήμων Νόμου, του περί Κοινοτήων Νόμου, του περί Σχολικών Εφοριεών Νόμου και του περί Επαρχιακών Οργανισμών Αυτοδικοίκησης Νόμου, ο όρος “εκλογέας” περιλαμβάνει και πρόσωπα τα οποία αποκτούν τα υπό του Νόμου απαιτούμενα προσόντα και των οποίων η μητέρα είναι εκτοπισθείσα. Στην περίπτωση που και οι δύο γονείς είναι εκτοπισθέντες, ο Γενικός Διευθυντής εγγράφει τον εκλογέα σε εκλογικό κατάλογο με βάση τον τόπο εκτοπισμού του πατέρα, η εγγραφή όμως δύναται να τροποποιηθεί κατόπιν υποβολής αίτησης από τον εκλογέα για εγγραφή σε εκλογικό κατάλογο με βάση τον τόπο εκτοπισμού της μητέρας. Η εν λόγω αίτηση μπορει να υποβληθεί μόνο μια φορά από τον εκλογέα» Θεωρούμε ότι η παρέμβασή μας αυτή είναι καταλυτική και θα συμβάλει στην επίλυση αυτού της αναχρονιστικής, άδικης και άνισης μεταχείρισης των εκ μητρογονίας προσφύγων.
Ως πολύτεκνη μητέρα με 4 παιδιά, θέλω να τονίσω πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας να μεγαλώνεις μια τόσο μεγάλη οικογένεια. Οι απαιτήσεις είναι τεράστιες – από τρόφιμα, ρούχα, σχολικές ανάγκες, δραστηριότητες, μέχρι υγεία και καθημερινά έξοδα που συνεχώς αυξάνονται. Δεν είναι πολυτέλεια, είναι βασικές ανάγκες.
Το επίδομα πολυτεκνίας πρέπει να δίνεται χωρίς εισοδηματικά κριτήρια, γιατί το βάρος και οι θυσίες μιας οικογένειας με 4 παιδιά δεν μειώνονται ανάλογα με το εισόδημα. Αντιθέτως, τα παιδιά χρειάζονται τα ίδια πράγματα ανεξάρτητα από το πορτοφόλι των γονιών.
Η πολιτεία οφείλει να στηρίζει έμπρακτα τις πολύτεκνες οικογένειες, γιατί αυτές κρατούν ζωντανή την κοινωνία και το μέλλον της χώρας. Δεν ζητάμε προνόμια, ζητάμε δικαιοσύνη και αναγνώριση της πραγματικότητας που βιώνουμε καθημερινά.
Η φορολογική πολιτική και τα συστήματα κοινωνικής στήριξης θα έπρεπε να αντανακλούν τις πραγματικές ανάγκες των οικογενειών, ειδικά σε μια περίοδο όπου το δημογραφικό πρόβλημα στην Κύπρο λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, διαπιστώνουμε το ακριβώς αντίθετο: οι μεγάλες οικογένειες, ιδιαίτερα αυτές της μεσαίας τάξης, αντιμετωπίζονται με άδικους και περιοριστικούς όρους, που στην πράξη τις αποκλείουν από τη στήριξη του κράτους.
Ως πολύτεκνη οικογένεια με πέντε παιδιά, βιώνουμε από το 2012 και έπειτα πλήρη αποκλεισμό από ουσιαστικά επιδόματα και ενισχύσεις, εξαιτίας αυστηρών και μη αναλογικών εισοδηματικών κριτηρίων. Είναι αδιανόητο το οικογενειακό εισοδηματικό όριο των €80.000 να εφαρμόζεται οριζόντια, ανεξαρτήτως της σύνθεσης της οικογένειας. Μια οικογένεια με 1 παιδί έχει εντελώς διαφορετικές ανάγκες από μια οικογένεια με 5 ή 6 παιδιά. Γιατί το ίδιο ποσό θεωρείται “λογικό” στην πρώτη περίπτωση, αλλά “υψηλό” στη δεύτερη;
Προτείνουμε όπως το εισοδηματικό όριο των €80.000 διαφοροποιείται αναλόγως του αριθμού των τέκνων, με προσαύξηση κατά €20.000 για κάθε επιπλέον παιδί. Μόνο έτσι θα υπάρξει δικαιοσύνη και αναλογικότητα, και μόνο έτσι θα αναγνωριστούν οι πραγματικές ανάγκες των οικογενειών αυτών.
Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και για το ύψος των φοροελαφρύνσεων: δεν μπορεί να δίνονται τα ίδια οφέλη ανεξαρτήτως οικογενειακής επιβάρυνσης. Η αναλογικότητα πρέπει να ενσωματωθεί σε όλα τα επίπεδα φορολογικής και κοινωνικής πολιτικής.
Στην περίπτωσή μας, παρά το γεγονός ότι έχουμε δύο φοιτητές και σημαντικές οικονομικές υποχρεώσεις, δεν λαμβάνουμε ούτε φοιτητική χορηγία ούτε επίδομα τέκνου (παρά μόνο για σύντομο διάστημα, και αυτό λόγω αλλαγής στην ηλικία εξαρτώμενου τέκνου). Οποιαδήποτε μικρή αύξηση εισοδήματος – λόγω των αναγκών μιας μεγάλης οικογένειας – οδηγεί άμεσα σε απώλεια επιδομάτων, λες και το εισόδημα αυτό περισσεύει.
Αναρωτιόμαστε: μέχρι πότε θα συνεχίζεται αυτή η συστηματική απαξίωση των πολύτεκνων οικογενειών; Πώς περιμένουμε να αναστρέψουμε το δημογραφικό πρόβλημα όταν τιμωρούμε όσους επιλέγουν να φέρουν στον κόσμο περισσότερα παιδιά;
Το κράτος οφείλει να αναγνωρίσει ότι οι μεγάλες οικογένειες της μεσαίας τάξης δεν είναι «πλούσιες» – είναι εργαζόμενες, παραγωγικές και αναλαμβάνουν μεγάλο κοινωνικό βάρος. Οφείλει επίσης να σταματήσει να σκορπά πόρους αλόγιστα αλλού, ενώ αδιαφορεί για την πιο βασική επένδυση: τα παιδιά και το μέλλον της χώρας.
Ζητούμε ρεαλιστικές και δίκαιες μεταρρυθμίσεις που θα στηρίζουν έμπρακτα τις οικογένειες – και όχι να τις τιμωρούν.
οι εκ μητρογονίας πολίτες, αφού αναγνωριστούν και καταχωρηθούν ως πολίτες στο Αρχείο Πληθυσμού, έχουν ίσα και πλήρη πολιτικά δικαιώματα με όλους τους άλλους πολίτες. Αυτό περιλαμβάνει και την υποχρέωση/δικαίωμα συμμετοχής και στις βουλευτικές εκλογές.