02 – Ερμηνεία
(1) Στον παρόντα Νόμο, εκτός εάν από το κείμενο προκύπτει διαφορετική έννοια-
«Δικαστήριο»: σημαίvει τo Επαρχιακό Δικαστήριo ή oπoιoδήπoτε δικαστή αυτoύ o oπoίoς έχει δικαιoδoσία επί τoυ θέματoς·
«θέμα δημόσιου συμφέροντος» σημαίνει κάθε θέμα που επηρεάζει το κοινό σε βαθμό τέτοιο που να μπορεί να του προκαλέσει θεμιτό ενδιαφέρον, σε τομείς όπως:
(α)τα θεμελιώδη δικαιώματα, η δημόσια υγεία, η ασφάλεια, το περιβάλλον ή το κλίμα·
(β) δραστηριότητες φυσικού ή νομικού προσώπου που είναι δημόσια προσωπικότητα στον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα·
(γ) υποθέσεις που βρίσκονται υπό εξέταση από νομοθετικό, εκτελεστικό ή δικαστικό όργανο ή οποιαδήποτε άλλη επίσημη διαδικασία·
(δ) ισχυρισμοί περί διαφθοράς, απάτης ή οποιωνδήποτε άλλων ποινικών αδικημάτων ή περί διοικητικών αδικημάτων που αφορούν τέτοιου είδους θέματα· και
(ε) δράσεις που αποσκοπούν στην προστασία των αξιών που κατοχυρώνονται στο άρθρο 2 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας των δημοκρατικών διαδικασιών από αδικαιολόγητες παρεμβάσεις, ιδίως με την καταπολέμηση της παραπληροφόρησης·
«Κανονισμοί Πολιτικής Δικονομίας» σημαίνει τους περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικούς Κανονισμούς του 2023 περιλαμβανομένων των εκάστοτε τροποποιήσεων αυτών.
«Κανονισμός ΕΕ 1215/2012» σημαίνει την πράξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τίτλο «Κανονισμός του Ευρωπαϊκου Κοινοβουλιου και του Συμβουλιου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012 για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, που κατάργησε τον Κανονισμού (ΕΚ) αριθμός 44/2001.
«καταχρηστικές δικαστικές διαδικασίες προς αποθάρρυνση της συμμετοχής του κοινού» σημαίνει τις δικαστικές διαδικασίες οι οποίες δεν κινούνται με στόχο τη γνήσια κατοχύρωση ή άσκηση δικαιώματος, αλλά έχουν ως κύριο σκοπό τους την αποτροπή, τον περιορισμό ή την τιμωρία της συμμετοχής του κοινού, συχνά με εκμετάλλευση μιας ανισορροπίας ισχύος μεταξύ των διαδίκων, και κατά τις οποίες ασκούνται αβάσιμες αγωγές. Ενδείξεις του σκοπού αυτού περιλαμβάνουν για παράδειγμα:
(α) τον δυσανάλογο, υπερβολικό ή παράλογο χαρακτήρα της αγωγής ή μέρους αυτής, περιλαμβανομένης της υπέρμετρης αξίας της διαφοράς·
(β) την ύπαρξη πολλαπλών διαδικασιών που κινούνται από τον ενάγοντα ή συνδεδεμένους με αυτόν διαδίκους σε σχέση με παρόμοιες υποθέσεις·
(γ) τον εκφοβισμό, την παρενόχληση ή τη διατύπωση απειλών από τον ενάγοντα ή τους εκπροσώπους του, πριν από τη διαδικασία ή κατά τη διάρκειά της, καθώς και παρόμοια συμπεριφορά του ενάγοντος σε παρόμοιες ή παράλληλες υποθέσεις·
(δ) την κακόπιστη χρήση δικονομικών τακτικών, όπως η καθυστέρηση της διαδικασίας, η δόλια ή καταχρηστική άγρα δικαστηρίου ή η κακόπιστη διακοπή των υποθέσεων σε μεταγενέστερο στάδιο της διαδικασίας·
«συμμετοχή του κοινού» σημαίνει τη διατύπωση οποιασδήποτε δήλωσης ή την πραγματοποίηση οποιασδήποτε δραστηριότητας φυσικού ή νομικού προσώπου κατά την άσκηση του δικαιώματος στην ελευθερία έκφρασης και πληροφόρησης, στην ελευθερία των τεχνών και των επιστημών ή στην ελευθερία του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι, καθώς και οποιεσδήποτε προπαρασκευαστικές, υποστηρικτικές ή υποβοηθητικές δράσεις συνδέονται άμεσα με αυτές, η οποία αφορά θέματα δημόσιου συμφέροντος.
Τέλος